Baarnse schrijver/musicus Stormvogel
De Schrik van de Eemlandse dreven
van onze redactie / Koen Verhulst
___________________________________________________
Schrijver/musicus Stormvogel, geboren en getogen in Baarn, deed jarenlang studie naar het verleden van zijn bakermat. Medio jaren 90 begon hij zijn geliefde regio een plaats te geven in multidisciplinaire manifestaties, mysteriespelen genoemd. Het was vervolgens dichter en wethouder Jan Visser (†) die hem oppikte en doorspeelde aan Stichting Hazart, die hem in Openluchttheater Cabrio Soest tenslotte zijn totaaltheater Eemsaga liet opvoeren.
Eemsaga
"' De Schrik van de Eemlandse dreven; die zich in het verleden waant', zo omschreef Visser mij in de krant. Ik ging in die tijd gekleed in een ridderpak en fietste met getrokken zwaard door de polder. Visser vond het schitterend, dat ik in de raadzaal kwam en mijn zwaard over het hoofd van de notabelen zwaaide. Een schrijfster van de Gooi & Eemlander prakte het daarentegen af, waarbij ze blunderde over de vermeende nep-doedelzak -die in werkelijkheid juist live gespeeld werd door de piepjonge Wieke Garcia! Herman van Veen, die ons zag in Soest, herkende wel haar talent en lijfde haar prompt in bij zijn theatergroep."
Ewa ad Amorem
Stormvogel geeft toe dat zijn romantische idealen over Eemland de wetenschappelijke feiten meestal verdrongen hebben. "De wens is hier vader van de gedachte, het is een ingebeeld verleden, een mystificatie tegen beter weten in, want Albert en Guido Delahaye hebben alles onderuit gehaald. [ Lees hier en oordeel zelf ] De Amer zou de oude naam zijn voor de Eem, de enige rivier die ontspringt op Nederlandse bodem, voortvloeisel van de Heilige Bergbeek van Amerongen. Hier zou een volk hebben geleefd, dat in de tijd van Karel de Grote een eigen codex had, Ewa ad Amorem geheten. [ zie de website van Kees Nieuwenhuijsen ] Waren dit de historische Chamaven, qui et Franci? Waren het Flethiti? Waren het de Merowingen die de heuvelrug bij Doorn en Rhenen bewoonden? [ zie hier ] Volgens Delahaye was Nederland in de periode tussen de Romeinen en de grote ontginningen (10e eeuw) een groot, bijna onbewoonbaar moeras. De archeologie blijft het antwoord op deze onthutsende stellingname -op enkele schatvondsten op de hoge gronden na-, zo goed als schuldig. Een van die vondsten is het Merowingische grafveld langs de N225. Tja, daar klamp ik mij in mijn Eemlands patriottisme dan maar aan vast!"
Verhalen
"Ik gaf zelfs lezingen over de occulte achtergrond van Eemland, genaamd 'Vis Occulta in Terra Amora' met fantastische verhalen, foto's van geheimzinnige huismerken en oude landkaarten. Ik baseerde me op geleerde fantasten zoals Meester Pluim -die de pariwari's zag dansen in het Wilde Bosch-, Professor De Rijk -die overal menhirs en hunebedden zag- en wijlen mijn vader, een rasverteller, met wie ik wandelde en fietste over de heide. Steevast kwamen we uit op Sint Janskerkhof bij Laren, dat eertijds Baldersheuvel was geheten, de grafheuvels, roofridder Werner (die woonde in de zwarte toren naast het hunebed van Lage Vuursche), en natuurlijk de beenderen van Johannes de Doper - die anno 2020 nog steeds in processie worden rondgedragen. Die verhalen hebben zich voor eeuwig verankerd in mijn gemoed. De grens tussen fictie en werkelijkheid werd daarbij meer dan eens schromelijk overschreden. Toen ik tijdens een lezing de ligging van de eerste nederzettingen op de Utrechtse Heuvelrug vergeleek met het sterrenbeeld Grote Beer riep de organisator vanuit de zaal: 'Ja, zo ken ik er nog wel een!' Hahahaha, hilarisch."
'Op Sint Jan, slaat de maaier waar an /
Zo schoon van eenvoud /
Als de boeren van Amerland te velde gaan /
Zeisen en zichten schitteren in de zon...'
"Sint Jan lijkt een grote rol te hebben gespeeld in de culturele ontwikkeling van Midden-Nederland. In de oudheid werden er bijzondere heilzame krachten toegerekend aan het Eemwater. Als je op Sint Jansdag (24 juni, midzomer) een slok nam, kon je er weer een jaar tegen. Het verhielp de 'sessen en stuipen', maar liet ook de liefde in het huwelijk weer opbloeien. Ik zeg er wel altijd bij dat dat nu op eigen risico is, omdat de Eem vandaag de dag zo'n beetje de meest vervuilde waterloop is van het land. De rivier heeft door de eeuwen heen de dichters geïnspireerd, zoals de beschimpte Eemlandse dichter Pieter Pijpers van Puntenburg [ zie de website 'Gesloopt in Amersfoort' ], wiens gedicht wij zongen aan het begin van elk concert.
'Eemstroom, gij vloeit ons te vlug /
Vloei naar zee, wij gaan terug /
Hier groeit beuk, noch blad, noch lover /
Zie, wij wandelen de Eembrug over…'
[AJ_©red/kv]