Beets & Calister live

De Observant in Amersfoort is momenteel “the place to be” als het om live jazz gaat, een plaats waar genoten kan worden van topartiesten op een fantastische locatie met prima omstandigheden. De sfeervolle binnenplaats van het Observanten-klooster, met het podium kleurrijk verlicht en het publiek netjes op 1.5 meter, stroomt nu al 6 concerten achtereen vol met echte liefhebbers voor aansprekende acts uit de Nederlandse jazz en fusion.

Corona

In zo'n concertante sfeer als tijdens de Amersfoort Jazz Club Nights, waarbij het publiek gewoon betaalt voor en aandacht heeft voor de muziek, -zoals het hoort!-, loop je met standard-jazz (swing, smooth en latin, American Songbook) de kans een beetje obligaat te worden. De genres uit het verleden geven je als notoire Bourgondiër het gevoel uit eten te gaan in een vega restaurant met alcoholvrij bier. Er zijn dan topspelers van node, die de muziek naar het hoogste niveau tillen en met wervelende solo's en avontuurlijke samenspel van extra spanning voorzien. Soms is dat een zangeres met het hart op de tong zoals Margriet Sjoerdsma, dan weer een solist die buiten de kaders kleurt zoals Oene van Geel, een integere pianist als Karel Boehlee of een jonge drumster die verhalen vertelt (Sun-Mi Hong). De programmering van Amersfoort Jazzpodium i.s.m. Amersfoort Jazz (die doorloopt tot 18 november) voorziet wekelijks in dat kaliber spelers.

Alxander Beets

Het saillante detail van Amersfoort Jazz is dat de organisatoren zichzelf muzikaal niet onbetuigd laten. Eerder al speelde de rietblazende festivaldirecteur Alexander Beets met zijn Round Midnight Orchestra ft. Deborah J. Carter, vandaag was het met zijn quintet ft. Izaline Calister en verderop schuift hij ongetwijfeld aan bij Saskia Laroo, met wie hij voor de crisis nog tourde in het verre oosten. Izaline werd last minute ingevlogen omdat de beoogde gastsaxofonist Koh Saxman vanwege afgekondigde quarantaine-maatregelen moest afzien van zijn reis naar Europa. De kleine altist liet zich met veel spijt verontschuldigen, aldus Beets in zijn aankondiging, die daarbij nog maar eens benadrukte hoe erg zijn aimabele vriend het vond - "omdat hij als Thai eigenlijk niet in staat is om nee te zeggen" en en passant aantoonde dat hij de Observant na 14 jaar jazzclub echt beschouwt als zijn Home of Jazz .

The Quintet

Met alle respect voor de kleine virtuoos uit Thailand, zo'n ramp was zijn afwezigheid niet, want nu konden wij genieten van invaller Izaline Calister, de fameuze vocaliste met Curaçaose roots die wij -hoewel ze kind aan huis is bij Amersfoort Jazz- gekgenoeg nog nooit live en van dichtbij hadden meegemaakt. Vooraf -toen we even kennis maakten- benadrukte zij met een brede glimlach, dat ze superblij was weer te mogen optreden voor publiek. En dat liet zij blijken ook, nadat zij het podium had betreden en zich bij de band gevoegd, die met een paar instrumentaaltjes warm had gelopen. Lees hier onze review over The Look of Love . Dat kon het ensemble o.l.v. de ervaren en altijd opleverende broers Beets goed gebruiken. Drummer Tim Hennekes (aangekondigd als “de Art Blakey van Europa”) is zeer talentvol, maar hij smeert geen bloed aan de paal - zoals overigens heel weinig Nederlandse jazzdrummers tegenwoordig nog durven... Een beetje opjuttende hardbop-slager (zoals Gijs Dijkhuizen of Peter Beets) is wat een orgastisch scheurijzer als Alexander 'the Hurricane' Beets wel nodig heeft. Dat geldt ook voor de weloverwogen trompettiste Ellister van der Molen, waarop verder overigens niets is aan te merken. De verheffende trap moet komen van de tonaal doorwrochte pianist Sebastiaan van Bavel, die alle stijlen beheerst maar evenwel pas energetisch op stoom lijkt te komen als hij écht wordt uitgedaagd en out of the box mag gaan.

izaline Calister

De uitdaging kwam er dus toen de band werd uitgebreid met zangeres Izaline Calister. Gekleed in een zwarte jurk en getooid met lange dreadlocks, steelt de exotische verschijning meteen de show. Haar stem klinkt als een mix van Billie Holiday en Cesaria Evora, met dat lijzige en luie, wat ze op een gegeven moment ook bewust lijkt te benadrukken met een enigszins poëtische aankondiging over "vals zingen maar met ritmisch kloppend hart". Haar performance is ontwapenend, met grote armgebaren, eerlijk en nooit ongeloofwaardig. Soms wekt ze zelfs de schijn dat ze een slokje op heeft en elk moment in lachen kan uitbarsten, of huilen, om dan weer, flirtend met het publiek en de musici, leunend tegen de tentpaal midden op het podium, hard uit te halen, of juist te fluisteren. De momenten dat ze haar mannen qua vorm dwars zat waren geen probleem, integendeel, het bracht een beetje reuring.

Kippenvel

Izaline schitterde vooral in het latin materiaal, met het kenmerkende tongue in cheek Portugees van de Brazilianen, ofschoon dat een genre is dat deze band nu niet echt op lijf is geschreven. Zangeres en instrumentalisten vonden elkaar tenslotte wel in de bekende Gershwin standard "Someone to Watch Over Me”, compleet met 'the verse' uitgevoerd door Izaline met pianist Sebastiaan van Bavel en bassist Marius Beets. Voor wie denkt dat de uitvoering van Ella Fitzgerald niet te overtreffen is, die had in de Observant de uitvoering van dit trio moeten horen. Rillingen over de rug, kippenvel en opwellende tranen. En zulks leek de collectieve beleving van het publiek op de binnenplaats van de Observant, dat als een hart met twee oren aan de lippen van Calister hing, een ondeelbaar moment in tedere eeuwigheid gekluisterd.

Amersfoort Jazz Club Nights ft. Izaline Calister

"Rillingen over de rug, kippenvel en opwellende tranen"